Manastir Beočin

Manastir Beočin pripada Eparhiji Sremskoj i jedan je od najposećenijih manastira na Fruškoj Gori.

Nalazi se u blizini sela Beočin, nedaleko od Novog Sada. U manastirskoj crkvi se nalazi čudotvorna ikona Majke Božije i mošti Svetog Vladike Varnave Nastića, najmlađeg srpskog svetitelja.

Manastirska crkva je posvećena Vaznesenju Hristovom, manastir proslavlja slavu Spasovdan.

Manastir je ženski, aktivan. Sestrinstvo manastira čine Igumanija Ekatarina, devet monahinja i tri iskušenice.

Manastir Beočin leži na severnoj strani Fruške Gore u dolini između dva brega obrasla gustom šumom. Pored manastira protiče potok – Ljuti potok koji ističe iz bregovitih šuma i utiče u Dunav.

Tačno vreme nastanka ovog fruškogorskog manastira do sada nije utvrđeno. Bez sumnje, Beočin je postojao oko polovine 16. veka, s obzirom da je prvi put pouzdano zabeležen u turskom katastarskom defteru iz 1578. godine. Tokom 17. veka Beočin je zabeležen još dva puta 1622. i 1629. godine. Za vreme austro-turskih ratova manastir je po svoj prilici oštećen i napušten. Godine 1697. patrijarh Arsenije III Čarnojević dopustio je izbeglim kaluđerima manastira Rače (na Drini) da Beočin nasele i obnove. Račanski kaluđeri su podigli 1708. godine malu privremenu crkvu od drveta. Zidanje današnje nove crkvene građevine (na mestu prvobitne), započete 1731-32. i dovršene 1740. godine. Kao njeni ktitori pominju se gospodar Milivoje Milaković, zakupac pošte iz Futoga i njegov sin Petar. Ikonostas crkve manastira Beočin delo je trojice poznatih slikara: 1754. godine četiri prestone ikone radio je Janko Halkozović, dok sve ostale potiču iz 1765-66. godine i pripadaju Dimitriju Bačeviću i Teodoru Kračunu.

Najstariji likovni podaci o manastiru Beočin nalaze se na litografiji petrovaradinskog majstora Mihaela Troha iz 1837-41. godine. 1875. godine u Beočinu je umro poznati pesnik Jovan Grčić Milenko. Sahranjen je u neposrednoj blizini crkve na severnoj strani, što potrvđuje grobna ploča sa zapisom sačuvana do danas. Poznati istoričar Dimitrije Ruvarac napisao je 1924. godine obimni i dokumentovani monografski rad o ovom manastiru i tako razrešio mnoga pitanja vezana za istorijske prilike manastira Beočin. Za vreme drugog svetskog rata 1941. godine brojne dragocenosti manastira Beočin su opljačkane. Najveći deo ovih predmeta odnet je u Zagreb. U posleratnom periodu deo dragocenosti je vraćen i danas se čuva u Muzeju srpske pravoslavne crkve u Beogradu.

S južne strane manastira se nalazi veliki park. Zasadili su ga Francuzi pre 150 godina. Iz Pariza je u Beočin došla grupa baštovana koja je održavala Versajski park. U manastirskom vrtu su izgradili pravu malu kopiju Versajskog parka sa prelepom fontanom i bazenom u sredini. Izgrađene su staze sa niskim zimzelenim rastinjem. Zasađeno je mnogo vrsta retkog cveća, ukrasnog šiblja i retkog drveća. Bilo je tu nekoliko vrsta magnolija, omorika, srebrnih borova i retkih četinara, listopadnog drveća i ukrasnog žbunja koje u ovim krajevima ne raste.

Manastir Beočin (16. vek), 21300 Beočin, Manastirska bb, tel: 021/870-104. Hram Vaznesenja Gospodnjeg iz 1732. Stara grobljanska kapela svetog velikomučenika Georgija “nad potokom” podignuta krajem 18. veka, rušena 1905, i obnovljena po projektu arh. Vladimira Nikolića.

Nastojateljica: igumanija Ekaterina Radosavljević, sa sestrinstvom. Duhovnik: jerej Petar Kovačević.

Podeli sa prijateljima:

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
WhatsApp
Email

Ostavi komentar

Možda će vas zanimati i:

O nama

Možda Vam se učini na trenutak da smo ko zna koji po redu koji obrađuju istu temu, ali uverićemo Vas da to nije tako.
Naš dugoročni cilj je da objedinimo sve mogućnosti koje imate kad krenete na put po Vojvodini.

Pratite nas na Fejsbuku

Pratite nas na Instagramu

[instagram-feed cols=2]