Teritorija opštine Bač je u raznim istorijskim periodima bila na udaru mnogih naroda,kultura i civilizacija, čiji se tragovi vide na svakom koraku.
Prilikom izgradnje Bača nađeni su ostaci stare civilizacije za koje je utvrđeno da potiče iz mlađeg kamenog doba. Prvi tragovi u pisanim izvorima o Baču i području oko njega potiču još iz perioda Justinijana, kada gospodar Carigrada i car Istočnog rimskog carstva pominje Bač u svom pismu 535 godine.
Arapski geograf i putopisac Idrisi završio je svoju “Geografiju” 1154 godine u kojoj spominje Bač kao važan i značajan grad, bogat sa mnogo trgovaca,zanatlija i grčkih učenjaka u kome se održavaju sajmovi. Deset godina kasnije, 1164 godine, u ratnim operacijama između Vizantije i Ugarske, vizantiski Car Manojlo Komnen prodro je preko Dunava u Bač.
U XII veku Bač beleži veliki uspon. U tom periodu prvi put se u pisanim izvorima pominje moćna tvrđava koja je pretrpela nekoliko rušenja i obnavljanja a čiji su ostaci i danas izazov za naučnike i turiste.
U XIV veku su zabeleženi česti upadi Turaka, a i mnogi pohodi na Turke kretali su iz Bača. U vreme Mohačke bitke i Bač je dao svoju konjicu. Međutim, prodor Turaka nije zaustavljen pa je 1526. godine, nakon Mohačke bitke i pada Beograda, Bač bio osvojen. Tvrđavu je tada dosta dugo i uspešno branio despot Stefan Berisavljević. Tvrđava Bač najstarija je srednjevekovna tvrđava u Vojvodini.
Prema nekim hronikama na mestu današnje tvrđeve, 873. godine, postojalo je drvena avarsko utvrđenje. 1241. godine tvrđavu i grad zauzimaju Mongoli i podižu svoje utvrđenje.
Današnja tvrđava podignuta je u periodu između 1338.-1342. godine za vreme vladavine mađarskog kralja Karla Roberta Anžujskog, kada dobija četvorougaonu kulu značajnu za odbranu grada.
Tvrđava leži na maloj uzvišici u odnosu na grad i sa svih strana je bila opkoljena vodom tj. rekom Mostongom, čije je korito i danas uočljivo. U tvrđavu se ulazilo preko pokretnog drvenog mosta.
U periodu nakon Mohačke bitke 1529. godine, grad i tvrđava pali su pod tursku vlast, kada Bač postaje deo segedinskog sandžaka i budimskog pašačuka. Za vreme Rakocijeve bune 1703.-1711. godine, tvrđava je u velikoj meri razrušena, oštećena, spaljena i zauvek napuštena.
Tvrđava u osnovi ima nepravilan petougaoni oblik, a masivne oštećene zidine otkrivaju četiri bočne i jednu centralnu kulu (tzv. Donžon), zapovedničku, koja je visoka 22 m, služila je kao važan deo odbrambenog sistema i kao osmatračnica.
Tvrđava Bač predstavlja jedan od najuverljivijih svedoka bogate istorijske prošlosti opštine Bač, i nesumljivo je izuzetno vredan spomenik srednjevekovne kulture.
