Prema legendi, osnovao ga je 1520. poslednji srpski despot Stefan Štiljanović. Prvi put se pominje u turskom defteru iz 1566–7. kao „manastir sveti Sava, drugo ime Kuveždin blizu sela Vanđinca”. Izgradnja nove barokne crkve započela je 1818, za vreme igumana Genadija Kirilovića.
Kao glavni izvođač radova pominje se Matijas Šimidinger iz Novog Sada. Polukružna oltarska apsida, plitke pravougaone pevnice i osmostrano kube bez postolja nad središnjim delom jednobrodne crkvene građevine, predstavljaju tipičan primer barokne organizacije prostora. Reprezentativnom izgledu hrama doprinosi fasadna dekoracija izvedena u duhu klasicizma.
Trospratnom baroknom zvoniku iz 1803. prizidana je uspešno nova crkva, tako da je njegova dominacija nad zapadnim pročeljem potpuna.
Ikonostas Janka Halkozovića iz 1772. zamenjen je novim, za koji je slikanu dekoraciju načinio Pavle Simić, a drvenu rezbu Georgije Devič. Sa Simićevog ikonostasa iz 1849. sačuvano je 20 ikona koje svedoče o bogatstvu likovnog izražaja ove barokno klasicističke celine.
Jugoistočno od manastira podignuta je 1779. grobljanska kapela. Kuveždinski manastir je delimično obnovljen od 1973. do 1975, a prilikom radova tokom 2004. godine obnovljen je svod, krov nad brodom crkve i zvonika u celini.
Manastir Kuveždin (16. vek), zadužbina despota Stefana Štiljanovića, 22232 Divoš, tel: 022/661-300, Hram Svetog Save (sagrađen 1815. godine).
Nastojatelj: jeromonah Varnava Lukić, sa bratijom.
