Istorija
Nije poznato kada je Šid formiran kao naselje, postoje samo razne pretpostavke. Početkom 18. veka Šid je bio jedno od najvećih naselja između Vinkovaca, Vukovara i Sremske Mitrovice. Za procene o veličini i značaju Šida postoje pismeni podaci. Najraniji pomen iz toga vremena je podatak da je u Šidu umro Luka Natalis 1702. godine, vikar apostolskog poslanstva.
Umro je 1860. godine kapetan auditor doktor filozofije Petar Matić, koji se uz vojnu službu puno bavio književnim radom – objavio više naslova knjiga. Ostao je udovac, u penziji, bio bez potomaka pa je svoju biblioteku zaveštao Karlovačkoj gimnaziji. Matić je bio rodom iz Bingule, sveštenički sin. Završio je Gimnaziju u Karlovcima, filozofiju u Pešti a nemačka prava u Beču.
Srpska škola u Šidu je 1860. godine otvorila i treći razred, gde će pored srpskog biti učen i nemački jezik.
Grad je 1885. godine bio u sastavu Erdevičkog izbornog sreza sa svojih 2406 duša.
U Šidu je osnovano 1898. godine „Venac – srpsko društvo za međusobno pomaganje o ženidbi i udadbi“. To čudno društvo zalagalo se za novčanu pomoć mladim supružnicima, koja im je bila potrebna za osnivanje porodice. Član društva bi nakon ženidbe dobio novčani iznos prema broju članova a ako je i nevesta članica tog društva, i njoj sleduje novac. Osnivači društva bili su građani šidski Dragutin Grčić i Stevan Blagojević. Društvo je radilo po usvojenim pravilima, a upravu je vodio pomenuti Grčić.
Za vreme Drugog svetskog rata, Šid je bio u sastavu NDH. Najveći od svih zločina u tom periodu dogodio se 28. 8. 1942. godine, na Veliku Gospojinu. Veća grupa ustaša, na čelu sa Viktorom Tomićem, došla je iz Zagreba i u toku noći je započela racija. Uhapšeno je 142 Šiđana (125 muškaraca, 13 žena i 4 deteta). Svi oni su stravično mučeni, i na kraju, njih 121 je vozom prebačeno u Sremsku Mitrovicu gde su streljani. Među njima je bio i čuveni srpski slikar Sava Šumanović. Racija u Šidu se odvijala u sklopu veće racije koja je izvedena na teritoriji celog Srema, a u kojoj je ubijeno preko 6.000 ljudi, većinom Srba, mada je bilo i Jevreja i Roma.
Ustaše su u avgustu 1942. godine zatvorile mnogo Srba, a među njima i Kuzmana Slavujevića. Kada je oko 5 sati ujutro doteran u dvorište sreskog načelstva „i video dovedenu malu srpsku decu, toliko je bio ganut, a u isto doba i razjaren, da je ustašama psovao majku“. Kako su mu ruke bile vezane na leđima, uhvatio je zubima najbližeg ustašu za gušu“. U tom momentu mu je priskočio Viktor Tomić, udario ga železnom polugom po glavi tako žestoko da je odmah onesvešćen pao na zemlju. Da bi ga priveli svesti, polili su ga vodom, odneli u podrum, gde je bilo drugih Srba zatvorenika, i tu mu pred svima najpre čupali kleštima nokte sa nogu i ruku, a potom mu nožem odrezali obe ruke zajedno sa plećkama, te je u najvećim mukama umro.
U Šidu su Srbi užasno tučeni i na sve moguće načine zlostavljani. Domaće ustaše su ih nagonile da jedan drugome ližu krv iz rana, pa ih onda pustili kućama. Kuzmanu Slavujeviću su pred većim brojem Srba, čupali kleštima nokte, sa ruku i nogu „a potom nožem odrezali obe ruke zajedno sa plećkama tako da je u najvećim mukama umro“. U dvorištu kotarske opštine u Šidu Srbe su tukli „kočevima, sekirama, stolicama, i nekim gumenim pendrecima, koji su na vrhu imali neko šiljato železo koje je sa žrtava čupalo meso“.
U selima šidskog sreza u raznim saopštenjima se uvek naglašavalo da se to i to „zabranjuje Židovima, Ciganima i Srbima“.
Srbi su između ostalog ucenjivani i u vidu raznih kontribucija. Tako je u Šidskom srezu pojedinim selima bilo odrđeno da plate 100,150, pa i više stotina hiljada dinara. Selo Batkovac imalo je da plati 150.000. Razrez je bio učinjen prema imovnom stanju građana, tako da su pojedinci imali da daju između 5.000 i 20.000 dinara. Svakom Srbinu koji nije dao novac saopštavano je da se odmah seli u Srbiju, a celokupna imovina mu je oduzimana u korist hrvatske države. Pri polaganju novca svako je mora da potpiše izjavu da novac daje dragovoljno „za unapređenje ustaškog pokreta“. Ugledni trgovac Moldovan iz sela Jamena, nije doneo tačno naznačenu sumu u određeni čas, pa je zbog toga zaklan u ustaškom stanu u Šidu.
napomena: Verovatno selo Batrovac u originalu selo Batkovac
Prilikom pljačkanja srpskih kuća u Sremu ustaše su odnosile „bolje kapute, bicikle, zlatninu, gotov novac“, a pored toga „mast, brašno, muške astraganske šubare, čizme, šivaće mašine i sve što im je palo šaka“.
Kultura
U blizini sela Privina Glava nalazi se manastir Privina Glava, po legendi manastir je dobio je ime po osnivaču, vlastelinu Privi (ili Pribi) iz 12. veka. U gradu nalazi se takozvani Ruski dvor, bivši letnjikovac grkokatoličkih episkopa iz 18. veka.
U Gradu postoji niz ustanova od kulturnog značaja. Najvažniji pravoslavni hram je Crkva svetog Nikole. Ovde se nalaze Crkva Uspenija Presvete Bogorodice u Šidu i Crkva Svetog velikomučenika Kneza Lazara u Šidu. U Šidu deluje Hrvatsko kulturno društvo „Šid“ osnovano 2010 godine.
Demografija
U naselju Šid živi 12.825 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 38,1 godina (36,5 kod muškaraca i 39,6 kod žena). U naselju ima 5.510 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,96.
Ovo naselje je uglavnom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.
