Dozvolu za nju tražio je mitropolit Pavle Nenadović. Bila je sastavni deo Vojne bolnice, prema Beogradskoj kapiji, da bi se krajem 19. veka našla na suprotnoj strani (u bedemima koji su izlazili na Dunav). Spominje se 1892, a 1895. je zvanično osvećena i posvećena srpskoj svetici Majci Angelini (bivšoj despotici Branković). Prvi vojni sveštenik ove crkvice (od 1894. godine) bio je krušedolski jeromonah i namesnik German Bošković.
Posle ujedinjenja 1918. godine u okviru Vojne bolnice otvorena je veća vojnička crkva. Zgrada nekadašnje električne centrale je 1922. godine adaptirana, a 1927. uobličena u crkveno zdanje. Kralj Aleksandar Karađorđević je crkvi poklonio zvono liveno u Kragujevcu. Osveštao ju je patrijarh Dimitrije Pavlović, a posvećena je svetom vavedenju. Ikonostas je izradio Vasa Eškićević (1867-1933), rodom iz Iriga, slikar Prve srpske armije (učenik ruskog slikara Rjepina). Crkva je radila do 1941, a od oslobođenja do 1990. godine u njoj je bio magazin lekova. Vojska je crkvu vratila Sremskoj eparhiji 1990, a na dan Svetog mučenika Ignjatija 1991. hram je osveštan i posvećen svetom apostolu Pavlu.
